Cerkiew św. Ducha

Cerkiew św. Ducha w Białymstoku - największą świątynią prawosławną w Polsce.
Architektem jest Jan Kabac. Budowa rozpoczęła się na początku lat 80. XX wieku. Dzisiaj ma ok. 60 m wysokości, co czyni ją największą świątynią prawosławną w Polsce. Posiada 5 kopuł, największa centralna symbolizuje Chrystusa, a 4 mniejsze, otaczających Jego 4 ewangelistów. Cała bryła przypomina schodzące z nieba płomienie, co ma bezpośredni związek z wezwaniem świątyni (Zesłania Ducha św. na apostołów).
Cerkiew jest dwupoziomowa, na dole odprawia się św. Liturgię w języku polskim. W cerkwi górnej wyróżniają się przepiękne freski wykonane wg kanonów dojrzałego ikonopisarstwa schyłków Bizancjum. Ze sklepienia kopuły spogląda starotestamentowa św. Trójca, pośrodku zawieszona jest gołębica. Od niej schodzą ku dołowi promienie, na których zawieszony jest żyrandol oraz namalowane płomienie, symbolizujące zstępującą Łaskę Bożą. Freski przedstawiają świętych Starego i Nowego Testamentu, także Jezusa Chrystusa w strojach biskupich jako łącznika obu Testamentów oraz Pierwszego i Najwyższego Kapłana sprawującego św. Eucharystię. W cerkwi znajduje się najwyższy w Polsce ikonostas, a za nim dwa ołtarze. W budowie jest chrzcielnica.

W czerwcu 2006 r. rozpoczęła się budowa dzwonnicy. Jest to druga co do wysokości budowla w Białymstoku (75 m wys.), tuż po kościele św. Rocha mierzącym 82 m wys., a przed kościołem NMP (73 m wys.). Na wys. 30 m nad ziemią zawisło 10 dzwonów sterowanych elektronicznie. Wygrywają one melodie specjalnie skomponowane przez artystę z Archangielska w Rosji. Dolna część została wykonana z tej samej cegły co cerkiew, natomiast górnaa wykonana w kształcie płomieni, nawiązuje swym kształtem do wezwania, pod jakim jest świątynia.